مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عَمْرٍو وَ أَنَسِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ جَمِیعاً عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ فِی وَصِیَّةِ النَّبِیِّ لِعَلِیٍّ ع یَا عَلِیُّ لَیْسَ عَلَى النِّسَاءِ جُمُعَةٌ إِلَى أَنْ قَالَ وَ لَا تَوَلِّی الْقَضَاءِ وَ لَا تُسْتَشَارُ یَا عَلِیُّ سُوءُ الْخُلُقِ شُؤْمٌ وَ طَاعَةُ الْمَرْأَةِ نَدَامَةٌ یَا عَلِیُّ إِنْ کَانَ الشُّؤْمُ فِی شَیْءٍ فَفِی لِسَانِ الْمَرْأَة
در وصیت پیامبر (ص) به حضرت علی (ع) است که فرمودند:ای علی بر زنان نماز جمعه واجب نیست و زن ها نمی توانند متصدی قضاوت شوند و نباید زن ها طرف مشورت قرار گیرند ... اطاعت و فرمانبرداری از زنان باعث پشیمانی است...
در توضیح این روایت:
شاید کسی در دید اول نسبت به این روایات این طور برداشت کند که:
این روایات دلالت بر این میکند که عدم حضور زن در جامعه بهتر است از حضورش ودلالت میکند براین که زن حتی در امور یک جامعه کوچک به نام خانواده توانایی اینکه بخواهد تدبیر امور را بکند ندارد واینکه اراده الهی تعلق گرفته که مرد قوّام در امور زندگی باشد و مسئولیت اداره زندگی را به دوش بکشد تا چه رسد به اداره یک جامعه بزرگ که بازهم رسول خدا برای اداره آن خلاف مشاوره آنها عمل می نمودند والبته برای بیان چنین حکم خطیری نیاز به فرهنگ سازی نداشتند وبلکه به خلاف آنچه شما انرا فرهنگ می نامید گام بر داشتند .
برای خواندن مطالب بیشتر به ادامه مطلب سایت مراجعه نمایید.
